The growing inequalities produced by recognitional communications in the digital age
Yükleniyor...
Dosyalar
Tarih
2017
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Ticaret Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Dünyada, ödül ya da armağan sunan kuruluşlar bir dizi yeni İletişim biçimleri geliştirmekte ve bunların çoğu da dijital alanda olmaktadır. Bu tanınma iletişimi, ki genellikle halkla ilişkiler ekipleri ya da kurumiçi medya üretim gurupları tarafından yaratılmaktadır, kazananların dikkatini çekecek ve başarılarını vurgulamak üzere tasarlanmaktadır. Bunların pek çoğu eğitim amaçlı kullanılmaktadır. Bununla birlikte bu çalışma, bu web tabanlı tanınma iletişimlerinin genellikle eşitsizlikleri sürdürebileceğini iddia etmektedir. Özellikle de bunlar övgüye değer olan kazananlarla, olmayanlar arasındaki ayrımları güçlendirmektedir. Bu özellikle ödülü kazanan yarışmacı (lar) tarafından ona yakından bağlantılı olan ikinciliğe hak kazanan yarışmacı (lar) tarafından tanınmayı kaçırdığında sorundur. Çalışma bu iddiayı doğrulamak için birçok örnek verirken, en sonunda vaka incelemesi olarak Nobel Ödülü kuruluşlarının dijital İletişim çalışmalarını ele almaktadır. Özellikle çalışma nitel bir içerik analizi yoluyla, Nobel Barış Ödülü’nü 2016’da son olarak kazanan Juan Manuel Santos’a verilen ödülü dijital tanınma iletişim biçimlerinde eşitsizlikleri nasıl sürdürebileceğini vurgulaması açısından incelemektedir. Bu bildiri metni, iletişim alanı ve özellikle uluslararası iletişim alanı için yeni bir içgörü sunmaktadır. Çalışmada doğrudan konferans konusu üzerine söz söylenmekte, uluslararası iletişimde yeni bir trend incelenmekte ve dijital teknolojilerin halkla ilişkiler veya medya üretim uygulamaları alanındaki etkileri tartışılmaktadır.
Around the world, organisations that present awards and prizes are developing a variety of new communications, the majority of them digital. These recognitional communications, which are usually created by public relations teams or in-house media production groups, are designed to spotlight winners and highlight their achievements. Many of them are also used for educational purposes. However, this paper argues that these web-based recognitional communications can often perpetuate inequalities. Specifically, they can reinforce divisions between those who win accolades and those who do not. This is particularly problematic when deserving runners-up who are closely tied to the winner(s) miss out on the recognition received by the winner(s). While the paper draws on a number of examples to substantiate its argument, it ultimately uses the Nobel Prize organisations’ digital communications as its case study. Specifically, it examines, through a qualitative content analysis, the most recent awarding of the Nobel Peace Prize (in 2016) to Juan Manuel Santos to highlight the way in which digital recognitional communications can perpetrate inequalities. This paper offers new insights for the field of communication, and especially for international communication. It speaks directly to the conference theme, in examining a new trend in international communication, and in discussing the impacts of digital Technologies on an area of public relations or media production practice.
Around the world, organisations that present awards and prizes are developing a variety of new communications, the majority of them digital. These recognitional communications, which are usually created by public relations teams or in-house media production groups, are designed to spotlight winners and highlight their achievements. Many of them are also used for educational purposes. However, this paper argues that these web-based recognitional communications can often perpetuate inequalities. Specifically, they can reinforce divisions between those who win accolades and those who do not. This is particularly problematic when deserving runners-up who are closely tied to the winner(s) miss out on the recognition received by the winner(s). While the paper draws on a number of examples to substantiate its argument, it ultimately uses the Nobel Prize organisations’ digital communications as its case study. Specifically, it examines, through a qualitative content analysis, the most recent awarding of the Nobel Peace Prize (in 2016) to Juan Manuel Santos to highlight the way in which digital recognitional communications can perpetrate inequalities. This paper offers new insights for the field of communication, and especially for international communication. It speaks directly to the conference theme, in examining a new trend in international communication, and in discussing the impacts of digital Technologies on an area of public relations or media production practice.
Açıklama
1st International Conference on New Trends in Communication
Anahtar Kelimeler
Dijital İletişim, Tanınma, Nobel Ödülleri, Digital Communications, Recognition, Nobel Prizes
Kaynak
1. Uluslararası İletişimde Yeni Yönelimler Konferansı
