Mimarlık ve Tasarım Fakültesi, Mimarlık Bölümü Koleksiyonu

Bu koleksiyon için kalıcı URI

https://hdl.handle.net/11467/2797

Listeleniyor 1 - 12 / 12

Kentsel alanlarda barınma sorunları ve çözüm arayışı
(SETSCI, 2019) Suri, Leyla
The increasing demand for shelter in parallel with the developments in the urban settlement areas has different responses in the context of socio-economic structure of the society. The concepts of shanty and shared parcels have emerged depending on the housing demands mentioned. Slums; It was built on land and land that was not owned by them (mostly under the rule and disposition of the state). Share parcel areas; large fields and plots were divided into a large number of shares and sold without formal registration. Both in slum and share parcel areas; structures have not undergone public inspection, there is no zoning plan or contrary to the central plan. In both cases, neighborhoods are regions with low quality of life, lacking socialcultural- technical infrastructure. The Law on Slums, Zoning Amnesty Law, urban transformation, zoning peace laws, settlement areas have been developed with the aim of achieving planned development and improving environmental conditions. The relevant laws have partly provided solutions to settlement problems. On the other hand, the law applications brought along other problems. The aim of the study is to mention the reasons of the illegal construction demands and the law applications issued for the purpose of sanitation and to focus on the means of implementation. Problems are discussed with cause and effect relationships. Laws should include provisions that allow for the creation of sufficient land reserves to facilitate healthy living environments and facilitate plan implementation. Laws and means of implementation are addressed in this context.
Criteria for determination of zoning plan application tools
(ICOMUS, 2020) Suri, Leyla
Zoning plans are tools that are prepared for the purpose of controlling the development in settlements, using natural resources in a balanced way, preserving them, protecting cultural resources and improving the quality of life. Once approved, it must be followed and implemented. The application can be done partially or it can be carried out with the program step by step or all at once. If the plan has high application capability, the goal of the plan can be achieved. The ability to implement is a concept that needs to be addressed in the planning process. It varies according to many factors such as physical, demographic and economic in the determined process. The concept of planning is briefly mentioned within the scope of the study. Application tools are discussed in terms of plan applicability. In the continuation of the study, the criteria that are effective in selecting the application tool are examined.
Zoning application process and effective criteria in application tool selection
(JoCREST, 2020) Suri, Leyla
Developments in the settlement areas are taken under control with the zoning plans. In the process following the approval of the plans, the plan applications are carried out in stages. To be able to achieve results, it is crucial to implement the plan within the stages and time periods specified in the reports. At the end of the implementation, the social and cultural reinforcement areas are aimed to be brought to the public. However, the biggest difficulty encountered in this practice is experienced at this stage. For this reason, researching the application tool type and method has an important place during the planning process analysis. Within the scope of the study, implementation tools of the plan were discussed and the relationship between population and structure density and implementation tools were examined. In the planning process, the elements and criteria that are effective in determining the plan implementation tools are examined with examples.
Housing and environmental relations in the process of change
(JOSRESS, 2020) Suri, Leyla
Live life continues in the natural ecosystem.Fear and happiness are one of the four senses and the need for shelter and protection is met with housing. m cycle. The artificial environment is planned by human hands on the natural environment. In other words, housing is the main functional area. The environment features of the dwelling and the dwelling form a two-way connection with the individual and the society by shaping each other. The pace of development in the entire category continues with increasing momentum from past to present. The COVID-19 virus can also be described as a negative output of technological development. Outdoor use is limited in the process of combating COVID-19. People had to continue all the different activities in a closed shell over a period of more than two months. In this article, the connection of the house with the external and internal environment in the life cycle is examined. The use of space according to changing expectations, the interaction of space and people in the natural-artificial environment, has been reconsidered in the current process and examined in this study.
An assesment of lean and agile principles in building life cycle phases
(İstanbul Teknik Üniversitesi, 2020) Taş, E. F.; Bulğan, J.; Turkyılmaz, A. H.; Bozdemir, S; Akarcalı, G. Z.; Akin, F. D.; Şimşek, E.; Kızılkaya, Ş. B.; Ergin, Aslıhan
In today’s construction world it is no longer enough to just deliver a project, it is also aimed that the project is delivered in the timeliest manner, with the highest quality and with the most feasible budget. In order to do so, people involved in project management have developed new ways such as lean and agile delivery methods. Lean management aims to reduce all waste (defects, over production, waiting, not utilizing talent, etc.) possible, whereas agile management aims to respond problems as quickly as possible. However, it is not easy to introduce these methods into traditional management techniques. In the beginning, they usually cannot be implemented on the whole lifecycle of the project, but on different parts/phases of the project. This study investigates the use of lean and agile tools in project management during each step of the building lifecycle which are categorized as; initiation, design, planning, construction, maintenance, reuse/refurbishment, demolition/recycle. It also categorizes which wastes can be reduced as well as which agile principles can be applied during which lifecycle phase.
An auxiliary tool for landscape evaluation: ecologıcal risk analysis based on analytic hierarchy process
(PSP, 2017) Aksu, Gül Aslı; Musaoğlu, Nebiye; Uzun, Adnan
Ecological Risk Analysis may be used as an auxiliary method in making landscape planning and management decisions. However, both choosing the subject criteria of the analysis, and assigning values to such criteria are all left to the discretion of the decision-maker. Ecological Risk Analysis is therefore ranked as a qualitative mode of assessment. What was intended herein was to rule the Ecological Risk Analysis, which may significantly contribute to the assessment of a landscape, out of being a qualitative mode, and to turn it into a semiquantitative means of assessment. In order to turn the Ecological Risk Analysis into a semi-quantitative mode of assessment, Analytic Hierarchy Process was resorted. Main criteria (vegetation, soil, water, and bioclimatic comfort) to determine the "Ecological Value", and the sub-criteria to set forth these criteria were decided upon. These criteria were then overlaid by means of matrices within the scope of the Analytical Hierarchy Method, weight ratios thereof were determined, and the consistency ratios thereof were calculated. Risk maps of the main criteria further superimposed according to the weight ratios, which had been calculated to be consistent, the Ecological Risk Map was thereby attained. Areas with high ecological risk value are located at the west and northeast part of the research area. Regions were discussed in the frame of landscape planning and sustainability depending on risk levels.
Comparison of landscape metrics for three different level land cover/land use maps
(MDPI, 2018) Aksu, Gül Aslı; Sertel, Elif; Topaloğlu, Raziye Hale; Şallı, Betül; Algan, Irmak Yay
This research aims to investigate how different landscape metrics are affected by the enhancement of the thematic classes in land cover/land use (LC/LU) maps. For this aim, three different LC/LU maps based on three different levels of CORINE (Coordination of Information on The Environment) nomenclature were created for the selected study area using GEOBIA (Geographic Object Based Image Analysis) techniques. First, second and third level LC/LU maps of the study area have five, thirteen and twenty-seven hierarchical thematic classes, respectively. High-resolution Spot 7 images with 1.5 m spatial resolution were used as the main Earth Observation data to create LC/LU maps. Additional geospatial data from open sources (OpenStreetMap and Wikimapia) were also integrated to the classification in order to identify some of the 2nd and 3rd level LC/LU classes. Classification procedure was initially conducted for Level 3 classes in which we developed decision trees to be used in object-based classification. Afterwards, Level 3 classes were merged to create Level 2 LC/LU map and then Level 2 classes were merged to create the Level 1 LC/LU map according to CORINE nomenclature. The accuracy of Level 1, Level 2, Level 3 maps are calculated as; 93.50%, 89.00%, 85.50% respectively. At the last stage, several landscape metrics such as Number of Patch (NP), Edge Density (ED), Largest Patch Index (LPI), Euclidean Nearest Neighbor Distance (ENN), Splitting Index (SPLIT) and Aggregation Index (AI) metrics and others were calculated for different level LC/LU maps and landscape metrics values were compared to analyze the impact of changing thematic details on landscape metrics. Our results show that, increasing the thematic detail allows landscape characteristics to be defined more precisely and ensure comprehensive assessment of cause and effect relationships between classes.
Mimarlık yarışmalarının biyopolitika üzerinden sökümü
(Yapı Yaşam, 2017) Atay Kızıltaş, Zeynep Melike
Mimarlık yarışmaları, mimarlık hizmet alımının bir yöntemi olarak şekillenmekte ve içerisinde çeşitli ilişkisellikler (jüri, katılımcı mimar, işveren) ve yönetimsellikler (işveren, mimar, yönetmelikler) barındırmaktadır. Bu noktada üretime dair kapitalist ilişkilerin oluşumunda söz sahibi olarak, insan ve yaşamını yeniden kurgulamaya yönelik stratejiler geliştiren bir iktidar sistematiği; biyopolitika dikkat çekmektedir. (Foucault) Biyopolitika ilişkisellikleri içinde barındıran güçler toplamıdır. Bedenleri tabi kılarak ürettiği yaşama uyarlar (Foucault,1978) ve iktidar aracılığı ile insan ve yaşamını kapsar. Mimarlık yarışmaları, içinde bulunduğu toplumunun yaşama biçimlerini şekillendiren ekonomik, politik, sosyal ve kültürel tüm verileri değerlendirip, proje yoluyla dönüştürme yetisi ile biyopolitikanın bir aracı haline gelirken, biyopolitikanın hayat bulduğu süreçleri ve ilişkisel ortamı içerisinde barındırır. Çalışmanın amacı bu ilişkisellikleri karşılaştırarak açığa çıkarmaktır.
Sanayileşen alanlarda tarım topraklarını koruma güçlüğü: Trakya Bölge planlama deneyimi
(Kocaeli Üniversitesi, 2018) Sönmez, Özdemir
Geçtiğimiz yarım yüzyılda Türkiye’de kırsal nüfus hızla düşerken kentsel nüfus artmıştır. Bu süreçte, doğal kaynak olan tarımsal alanların önemli bir bölümü niteliğini kaybetmiş, kişi başına düşen tarım toprağı yaklaşık 7500 m2 iken, yarı yarıya azalarak 3400 m2/kişi düzeyine gerilemiştir. Diğer yandan, birçok çevre düzeni planında “tarım alanlarının korunması” temel ilke olarak benimsenmiş olmasına rağmen pek başarılı olunamamıştır. Bu planlardan biri de, Trakya Bölgesi için, Çevre Bakanlığı, Trakya Kalkınma Birliği (TRAKAB) ve İstanbul Metropoliten Planlama Merkezi (İMP) işbirliği ile yapılan “Trakya Alt Bölgesi Çevre Düzeni Planı”dır. Önemli tarım topraklarına sahip olan bölgede, sanayinin ve kentsel yapılaşmanın tarım toprakları aleyhine yayılmasının engellenmesini amaçlayan bu plan, 2009 yılında onaylanmıştır. Buna rağmen, mutlak tarım topraklarının yoğunlukta olduğu birçok bölgede olduğu gibi burada da tarım topraklarının yapılaşmalara açılması önlenememiştir. Bu çalışmada, yukarıda sözü edilen plan çerçevesinde, Trakya bölgesinde tarımsal alanlarda yaşanan değişim süreci irdelenerek, kuramsal arka planı ile birlikte değerlendirilmekte, söz konusu plan kapsamında, sanayi kaynaklı kirliliğin önlenmesi ve tarımsal potansiyelin korunarak geliştirilmesine dönük geliştirilen/belirlenen yöntem ve stratejiler tartışılmaktadır. Ayrıca birçok plan çalışmasında tarımsal alanların korunması ve
İstanbul metropoliten alan planlamasında kentsel dönüşüm planlama deneyimleri; Cendere Vadisi
(Ankara Üniversitesi, 2018) Sönmez, Özdemir
İstanbul, 1950’li yıllardan buyana sanayileşme ve göçün yarattığı plansız ve yasadışı yapılarla kontrolsüz büyüyerek birçok kentsel sorunu bünyesinde bulunduran “azman” bir kente dönüşmüştür. Bu sorunu durdurarak metropoliten kentin planlı ve sağlıklı gelişmesi, planlama eylemleriyle yönlendirilebilmesi ve yaşam kalitesinin artırılması yönünde, 2005-2009 yılları arasında İstanbul Metropoliten Planlama Merkezi (İMP) ve İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) birlikteliğinde İstanbul Çevre Düzeni Planı hazırlanarak tamamlanmış ve planda belirlenen hedeflere ulaşmak amacıyla birçok proje belirlenerek uygulanmaya çalışılmıştır. Bunların içinde önemli olanlardan bazıları, İstanbul’un doğu yakası için “Merkezi İş Alanı (MİA)” olarak önerilen “Kartal sanayi alanı”, doğu yakasında bir alt merkez olarak önerilen “Maltepe sanayi alanı”, metropolün batısında diğer bir çekim merkezi olarak Silivri, “bilişim ve teknoloji merkezi” olarak önerilen “Cendere sanayi alanı” dönüşüm projeleri sayılabilir. Bu projelerden Cendere vadisinde ise uzun yıllardır kent dışına çıkarılamayan sanayi işletmelerinin, kent dışına taşınmasının sağlanarak vadide eğitim bilişim ve teknoloji sektörlerinin geliştirilmesidir. Bu makalede temel olarak, İstanbul çevre düzeni planında yukarıda açıklanan hedefler doğrultusunda öngörülen Cendere Vadisi dönüşüm projesi ve planlama aşamaları incelenecek, ayrıca günümüze kadar olan dönem içinde gerçekleşen uygulama süreçleri tartışılacaktır. Bu amaçla öncelikle, kent formunu belirleyen temel etmenler gözden geçirilerek İstanbul için önemli belirleyici faktörlerin neler olduğu açıklanmaya çalışılacaktır. Tüm bu dönüşüm projeleri ve planların bütünleyici olan İstanbul’un planlanması sürecinde, Türkiye açısından 2004 yılında yeni ve farklı bir model olarak kurulan, mesleki çevrelerde olumlu/olumsuz uzunca bir süre eleştirilerin odağında yer almış olan İstanbul Metropoliten Planlama Merkezi’nin bir değerlendirilmesi yapılacaktır.
İstanbul metropoliten alan planlamasında uygulama güçlükleri: Kartal dönüşüm projesi deneğimi
(Yıldız Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi, 2018) Sönmez, Özdemir
İstanbul, 1950’li yıllardan buyana sanayileşme ve göçün yarattığı plansız ve yasadışı yapılarla kontrolsüz büyüyerek birçok kentsel sorunu bünyesinde bulunduran “azman” bir kente dönüşmüştür. Bu sorunu durdurarak metropoliten kentin planlı ve sağlıklı gelişmesi, planlama eylemleriyle yönlendirilebilmesi ve yaşam kalitesinin artırılması yönünde, 2005-2009 yılları arasında İstanbul Metropoliten Planlama Merkezi (İMP) ve İstanbul Büyükşehir Belediyesi (İBB) birlikteliğinde İstanbul Çevre Düzeni Planı hazırlanarak tamamlanmış ve planda belirlenen hedeflere ulaşmak amacıyla bazı projeler belirlenerek uygulanmaya çalışılmıştır. Bunların içinde en önemli projelerden biri; İstanbul’un doğu yakası için Merkezi İş Alanı (MİA) olarak önerilen Kartal sanayi alanı dönüşüm projesidir. Projenin bir amacı, metropolün doğu yakasında yeni bir merkez yaratılarak, doğu-batı arasında günlük gidiş-gelişleri azaltmak, böylece boğaz geçişlerinde giderek artan ulaşım yoğunluğunu düşürebilmek, diğer bir amacı da sermayenin yapılı çevreye olan talebinin metropol üzerinde yoğunlaşan yapılaşma enerji ve baskısını merkezden uzaklaştırarak kanatlara çekmektir. Bu temel amaçlar çerçevesinde ve paydaşların önemli oranda katılımı ile hazırlanan plan, birkaç kez mahkemeye taşınarak iptal edilmiş, günümüze kadar uygulamaya geçememiştir. Diğer yandan gerek söz konusu alan içinde ve gerekse metropolün merkezi bölgelerinde, parçacıl ve bireysel projelerle, çevresiyle bağlantısız, birbiriyle uyumsuz, bir bölümü planda donatı alanları olarak öngörülen alanlarda, mevzi planlar yoluyla binalar yükselmeye devam etmektedir. Bu makalede temel olarak, İstanbul çevre düzeni planında yukarıda açıklanan hedef doğrultusunda öngörülen “kartal kentsel dönüşüm projesi” yarışması ve planlama sürecini, çalışmanın yürütücüsü olarak değerlendirmesini yapmak ve planın karşısında oluşan muhalif görüşleri 2017 yılı sonu itibariyle sürecin geldiği aşama perspektifinde “kamu yararı, şehircilik ilkeleri ve planlama esasları” çerçevesinde tartışmaktır. Böylece, İstanbul’un planlanması sürecinde, 2004 yılında kurulan ve Türkiye açısından farklı bir model olması nedeniyle, mesleki çevrelerde olumlu/olumsuz uzunca bir süre eleştirilerin odağında yer almış olan İMP tarafından hazırlanan, “Kartal Merkez İmar Planlaması” süreci ve modeli tartışılarak değerlendirilecektir.
İstanbul’un kentsel dönüşüm sürecinde konut yoğunlukları değişimi
(Yıldız Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi, 2019) Sönmez, Özdemir
2000’li yılların başından buyana İstanbul metropolünde “kentsel dönüşüm” adı altında önemli değişimler yaşanmakta, yıkılan konut alanları yerine çok daha yoğun yapılar yapılmaktadır. Böylece kentin yoğunluk dokusu ile birlikte morfolojik yapısı da önemli ölçüde değişmektedir. Bu değişim, “depreme dayanıklı olması” ve “modern mimarileri” gibi nedenlerle bazı insanlar tarafından olumlu karşılanırken, özellikle mimar ve plancılardan oluşan diğer bir grup tarafından yüksek yoğunlukları, yetersiz olan donatı alanlarının çok daha yetersiz hale geleceği, birçok konutun güneş alamaz konumda olacağı vb. nedenlerle oldukça endişe verici olarak değerlendirilmektedir. Bu noktadan hareketle çalışma, İstanbul’da özellikle konut alanlarında yaşanan değişimleri “yoğunluk” boyutu ile araştırmakta ve yaşam kalitesini belirleyen en önemli etkenlerden biri olan nüfus ve yapı yoğunluğu açısından nasıl bir tablo oluştuğu/oluşacağı konusunu tartışmaktadır. Bu doğrultuda İstanbul’da yürütülmekte olan “kentsel dönüşüm” uygulamalarının mevcut doku ile nasıl farklılaştığını ve en az 60-70 yıl varlığını sürdürecek olan yeni uygulamaların yoğunluk açısından nasıl değiştiğini ve nasıl bir dokuya evrildiğini sorgulamayı amaçlamaktadır. Ayrıca bu değişimin diğer metropol kentler ile benzerlikleri olup olmadığını, ya da nasıl ayrıştığını anlamak üzere, ilgili teorik çalışmalar ve diğer metropol kentlere ait güncel veriler gözden geçirilmekte, “kentsel yoğunluk” tanımı ve planlama literatüründe yoğunluk kavramını açıklamak üzere ortaya atılan teoriler tartışılmaktadır. Bu doğrultuda, İstanbul’da konut alanlarında yaşanan yoğunluk değişimlerini anlamak üzere seçilen 6 örnek proje ile deprem riskli alanlarda geliştirilen yeni projelerin ortaya koyduğu tablo karşılaştırmalı olarak incelenmekte ve İstanbul’da gelecekte olası yoğunluk dağılımı üzerine değerlendirmeler yapılmaktadır.

Güncel Gönderiler