Aftermath of the Arab Spring on democratic consolidation in Tunisia and Libya
dc.authorid | 0000-0003-2600-3181 | en_US |
dc.authorid | 0000-0003-4620-9275 | en_US |
dc.contributor.author | Njie, Ya Haddy | |
dc.contributor.author | Özoral, Başak | |
dc.date.accessioned | 2022-08-16T08:29:46Z | |
dc.date.available | 2022-08-16T08:29:46Z | |
dc.date.issued | 2022 | en_US |
dc.department | Enstitüler, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afrika Çalışmaları ve Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı | en_US |
dc.description.abstract | The MENA was for a very long time termed as a region that is incompatible with democracy mainly due to Islamic culture. The political system in the region has generally been the same, with almost all its countries ruled by dictators until the outbreak of the Arab Spring which challenged the status quo and the general assumption held by many analysts and observers regarding the region. The ousting of long serving dictators such as Zine Ben Ali, Hosni Mubarak and Muammar Gaddafi ignited strong hopes that these countries would fully democratize. Tunisia was the only country that democratized fully following the Arab spring, however the political development in these countries a decade since the popular uprising has shown signs that these countries are struggling to consolidate their democracies where attained. | en_US |
dc.description.abstract | MENA, çok uzun bir süre, esas olarak İslam kültürü nedeniyle demokrasiyle bağdaşmayan bir bölge olarak adlandırıldı. Bölgedeki siyasi sistem, statükoya ve birçok analistin ve gözlemcinin bölgeyle ilgili genel varsayımına meydan okuyan Arap Baharı'nın patlak vermesine kadar neredeyse tüm ülkeleri diktatörleri yönettiği için genel olarak aynı olmuştur. Zine Ben Ali, Hüsnü Mübarek ve Muammer Kaddafi gibi uzun süredir hizmet veren diktatörlerin devrilmesi, bu ülkelerin tamamen demokratikleşeceğine dair güçlü umutları ateşledi. Arap Baharı'nın ardından tam anlamıyla demokratikleşen tek ülke Tunus'tu, ancak bu ülkelerdeki halk ayaklanmasının üzerinden on yıl geçen siyasi gelişme, bu ülkelerin ulaşılan yerlerde demokrasilerini pekiştirmek için mücadele ettiklerinin işaretlerini verdi. | en_US |
dc.identifier.doi | 10.5281/zenodo.6652227 | en_US |
dc.identifier.endpage | 55 | en_US |
dc.identifier.issue | 2 | en_US |
dc.identifier.startpage | 32 | en_US |
dc.identifier.uri | https://hdl.handle.net/11467/5328 | |
dc.identifier.uri | https://doi.org/10.5281/zenodo.6652227 | |
dc.identifier.volume | 3 | en_US |
dc.language.iso | en | en_US |
dc.publisher | İstanbul Ticaret Üniversitesi | en_US |
dc.relation.ispartof | Working Paper Series | en_US |
dc.relation.publicationcategory | Makale - Ulusal Hakemli Dergi - İdari Personel ve Öğrenci | en_US |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/openAccess | en_US |
dc.subject | Arab Spring | en_US |
dc.subject | Tunisia | en_US |
dc.subject | Libya | en_US |
dc.subject | Democracy | en_US |
dc.subject | Democratic Consolidation | en_US |
dc.subject | Arap Baharı | en_US |
dc.subject | Tunus | en_US |
dc.subject | Libya | en_US |
dc.subject | Demokrasi | en_US |
dc.subject | Demokratik Konsolidasyon | en_US |
dc.title | Aftermath of the Arab Spring on democratic consolidation in Tunisia and Libya | en_US |
dc.title.alternative | ARAP BAHARI'NIN TUNUS VE LİBYA'DAKİ DEMOKRATİK KONSOLİDASYON ÜZERİNE SONRASI | en_US |
dc.type | Article | en_US |