Madde bağımlısı çocukların topluma kazandırılması çalışmalarında damgalanma durumlarının sosyolojik değerlendirilmesi: Esenyurt örneği
Küçük Resim Yok
Tarih
2023
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Ticaret Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
Madde bağımlılığı konusuna çocuğun çerçevesinden bakmayı amaçladığımız bu çalışmada, bağımlı çocuğun topluma yeniden kazandırılmasına yönelik gerçekleştirilen rehabilitasyon çalışmalarında yaşadığı toplumsal damgalamanın etkisi sosyolojinin damgalama teorisi kapsamında incelenmiştir. Çalışmamız bağımlılığın nedenlerinden çok bağımlılık sonrası yaşanan süreçler üzerine odaklanmıştır. Madde bağımlısı çocukların bağımlılık sonrası süreçte toplumla bütünleşerek sağlıklı şekilde toplumsal hayata dönmesinin önemi üzerine farkındalık sağlamak amaçlanmıştır. Bu kapsamda bağımlılık ve madde bağımlılığı, damgalama ve çocuk konuları ayrı bölümler halinde tartışılmıştır. Kuramsal ve kavramsal tartışmanın ardından çalışmanın saha kısmına geçilmiştir. Çalışmanın saha araştırması gerçekleştirilirken nitel araştırma yöntemlerinden fenomonolojik desenle çalışılmıştır. Esenyurt' ta yaşayan, çocuk yaşta madde bağımlısı olmuş şu an madde bağımlılığı süreci sona ermiş, düzenli hayatı olan 10 yetişkin birey ve aileleriyle birlikte toplam 28 kişi ile yarı yapılandırılmış görüşme tekniği ile görüşmeler gerçekleştirilmiştir. Görüşmelerde katılımcıların onayı alınarak ses kayıtları alınmış, ses kayıtları yazılı hale dönüştürülerek içerik analizi yöntemi ile veriler analiz edilmiştir. Gerçekleştirilen görüşmeler sonucunda katılımcıların madde kullanımlarının öğrenildiği andan itibaren sosyal damgalama yaşadıkları, çocuk yaşta uyuşturucu maddenin ne olduğu konusunda fikirleri yokken merak sonucu ve arkadaşlarına uyum sağlama sebepleriyle madde kullanmaya başladıkları öğrenilmiştir. Madde kullanmaya devam ederken damgalama yaşayana kadar eğitim hayatlarına devam ettikleri, damgalama yaşama korkusu ya da ilk yaşadıkları damgalama sürecinden sonra eğitim hayatlarını yarıda bıraktıkları öğrenilmiştir. Yaşadıkları damgalamanın tedavi olurken dahi devam etmesi, ailelerin ve çevrenin çocuklara güven duymaması, kişilerin tedavinin ardından yeniden bağımlılık döngüsüne girmesine sebep olmuştur. Şu an tedavi süreçleri sona ermiş katılımcıların, yeni hayatlarında damgalanma endişesi ile geçmişinden bahsetmekten çekindiği tespit edilmiştir.
In this study, which we aim to look at the subject of substance addiction from the child's perspective, the effect of the social stigma experienced in the rehabilitation works carried out for the reintegration of the addicted child into the society has been examined within the scope of the stigmatization theory of sociology. Our study focused on the processes experienced after addiction rather than the causes of addiction. It is aimed to raise awareness on the importance of reintegrating with the society and returning to a healthy social life in the post-addiction process of substance addicted children. In this context, addiction and substance abuse, stigmatization and children are discussed in separate sections. After the theoretical and conceptual discussion, the field part of the study was started. While the field research of the study was carried out, phenomenological design, one of the qualitative research methods, was used. Semi-structured interviews were conducted with 10 people living in Esenyurt, who became addicted to drugs at a young age, and now have a regular life, and 28 people with their families. In the interviews, audio recordings were taken with the consent of the participants, the audio recordings were converted into written form and the data were analyzed with the content analysis method. As a result of the interviews, it was learned that the participants experienced social stigmatization from the moment they learned about their substance use, and when they had no idea what drugs were, they started using drugs because of curiosity and adaptation to their friends. It was learned that while continuing to use substances, they continued their education life until they experienced stigma, and they abandoned their education life after the fear of experiencing stigma or the first stigmatization process they experienced. The continuation of the stigma they experienced even during treatment, families and the environment's distrust of children caused people to re-enter the addiction cycle after treatment. It has been determined that the participants, whose treatment process has now ended, hesitate to talk about their past due to the fear of stigmatization in their new lives.
In this study, which we aim to look at the subject of substance addiction from the child's perspective, the effect of the social stigma experienced in the rehabilitation works carried out for the reintegration of the addicted child into the society has been examined within the scope of the stigmatization theory of sociology. Our study focused on the processes experienced after addiction rather than the causes of addiction. It is aimed to raise awareness on the importance of reintegrating with the society and returning to a healthy social life in the post-addiction process of substance addicted children. In this context, addiction and substance abuse, stigmatization and children are discussed in separate sections. After the theoretical and conceptual discussion, the field part of the study was started. While the field research of the study was carried out, phenomenological design, one of the qualitative research methods, was used. Semi-structured interviews were conducted with 10 people living in Esenyurt, who became addicted to drugs at a young age, and now have a regular life, and 28 people with their families. In the interviews, audio recordings were taken with the consent of the participants, the audio recordings were converted into written form and the data were analyzed with the content analysis method. As a result of the interviews, it was learned that the participants experienced social stigmatization from the moment they learned about their substance use, and when they had no idea what drugs were, they started using drugs because of curiosity and adaptation to their friends. It was learned that while continuing to use substances, they continued their education life until they experienced stigma, and they abandoned their education life after the fear of experiencing stigma or the first stigmatization process they experienced. The continuation of the stigma they experienced even during treatment, families and the environment's distrust of children caused people to re-enter the addiction cycle after treatment. It has been determined that the participants, whose treatment process has now ended, hesitate to talk about their past due to the fear of stigmatization in their new lives.
Açıklama
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sosyoloji Ana Bilim Dalı, Uygulamalı Sosyoloji Bilim Dalı
Anahtar Kelimeler
Sosyal Hizmet, Social Work, Sosyoloji
