Sanal Gerçeklik Ve Dijital Sinemanın Olanakları Üzerine Bir Değerlendirme
Yükleniyor...
Tarih
2016
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/openAccess
Özet
“Sinema ve gerçek” arasındaki ilişki, genellikle hep tartışılan sorunsallardan biri olarak karşımıza çıkmaktadır. Özellikle günümüzde hızla gelişim gösteren teknolojik imkânların da etkisiyle adından sıkça söz ettiren dijital çağ, sinemadaki üretim, dağıtım ve gösterim olanaklarını oldukça değiştirmektedir. Dijitalleşme, günümüzün tüm görsel iletişim teknolojilerine hâkim bir sistem olarak yerini almaktadır. Bu sistem, geleneksel medyadan farklı olarak, dijital kodlama sistemi ile temellendirilmiş ve iletişim sürecinin yüksek hızda ve çok katmanlı etkileşimi ile gerçekleşmektedir. Dolayısıyla, görsel bir iletinin sayısal kodlardan oluşması ile meydana gelen bu sistem hareketli görüntü sanatında önemli bir yer tutmaktadır. Dijitalleşme süreci ile birlikte dijital sinema kavramı da gündeme gelmektedir. Özellikle, sinema ve televizyonda üç boyutlu sinema deneyimiyle yeni bir çağ açılmaktadır. Seyircinin daha aktif bir kullanıcı olduğu bu dönemde, sesin ve görüntünün birlikte dijital olarak kodlanabilir olması ve böylelikle dataların daha hızlı ve kolay erişilebilir olması daha çok seyirciye ulaşma imkânı tanımaktadır. Dijitalleşmenin sinemaya getirdiği olanakların yanında, bazı sorunsalların da tartışılması gerektiği düşünülmektedir. Örneğin bu çalışmada, “sinemanın hâkim olduğu geleneksel anlatım tarzı nasıl bir değişime uğramıştır; bu değişim ile sinema deneyimi, birlikte olmanın kolektif temsilini oluşturmadaki gücünden yoksun mu kalmıştır; teknik açıdan seyircide yaratılan üst düzey katharsis ile seyirci içinde bulunduğu sinema salonundan ve atmosferinden soyutlanır mı; film teknolojisindeki bu gelişim, sanatın gelişimine mi yoksa eğlence kültürünün gelişimine mi hizmet etmektedir; tekniğin olanakları ile kaybolan aura düşüncesi, dijital çağda sinema filmlerinin biricikliğine zarar vermekte midir?” gibi soruların üzerinde durulması amaçlanmaktadır. Bu çerçeveden hareketle, sanal gerçeklik, simülasyon, hipergerçeklik, dijitalleşme, tekniğin olanakları ile yeniden üretilebilirlik ve dijital sinema gibi kavramlar bağlamında konuya ilişkin bir değerlendirme yapılması planlanmaktadır.
Relationship between “cinema and reality” is always considered as one of the most open-to-debate problematics. Digital era, which has been widely mentioned nowadays thanks to fast-growing technological facilities, changes the concept of production, distribution and presentation means in cinema sector. Digitalization has become the most predominant system when we consider all current visual communication technologies. Unlike common media, this system, which based on digital encoding system, fulfills the communication process with a fast and multi-layer interaction. Therefore, this system, which is created by formation of a visual message from numeric codes, has a great deal of importance in motion images art. Together with digitalization process, the concept of digital cinema has also gained significance. Especially, thanks to 3D cinema experience in cinema and television a new era has opened. In a period when audience has become a more active user, the fact that audio and images can be encoded digitally and therefore the data can be faster and accessible enable to contact with more audience than ever. In addition to the means which are brought by digitalization, it has been thought that certain problematics should be also discussed. It has been planned to consider such questions; for instance, how the widely-used traditional turn of phrase of the cinema has changed; is the cinema experience deprived of its power in forming the collective representation of being together due to this change; can the audience be abstracted from the cinema hall and the atmosphere they included because of the top-level catharsis created technically on the audience; does this development in movie technology serves to the development of art or else the development of entertainment culture; does the idea of aura, which becomes extinct owing to technical means, harm the uniqueness of cinema films during this new digital era? In this context, it has been planned that an evaluation related to such concepts as virtual reality, simulation, hyper-reality, digitalization, re-productivity thanks to the technical means and digital cinema should be carried out.
Relationship between “cinema and reality” is always considered as one of the most open-to-debate problematics. Digital era, which has been widely mentioned nowadays thanks to fast-growing technological facilities, changes the concept of production, distribution and presentation means in cinema sector. Digitalization has become the most predominant system when we consider all current visual communication technologies. Unlike common media, this system, which based on digital encoding system, fulfills the communication process with a fast and multi-layer interaction. Therefore, this system, which is created by formation of a visual message from numeric codes, has a great deal of importance in motion images art. Together with digitalization process, the concept of digital cinema has also gained significance. Especially, thanks to 3D cinema experience in cinema and television a new era has opened. In a period when audience has become a more active user, the fact that audio and images can be encoded digitally and therefore the data can be faster and accessible enable to contact with more audience than ever. In addition to the means which are brought by digitalization, it has been thought that certain problematics should be also discussed. It has been planned to consider such questions; for instance, how the widely-used traditional turn of phrase of the cinema has changed; is the cinema experience deprived of its power in forming the collective representation of being together due to this change; can the audience be abstracted from the cinema hall and the atmosphere they included because of the top-level catharsis created technically on the audience; does this development in movie technology serves to the development of art or else the development of entertainment culture; does the idea of aura, which becomes extinct owing to technical means, harm the uniqueness of cinema films during this new digital era? In this context, it has been planned that an evaluation related to such concepts as virtual reality, simulation, hyper-reality, digitalization, re-productivity thanks to the technical means and digital cinema should be carried out.
Açıklama
Anahtar Kelimeler
Sanal Gerçeklik, Simülasyon Evreni, Dijitalleşme, Dijital Sinema, Üç Boyutlu Sinema, Virtual Reality, Simulation Era, Digitalization, Digital Cinema, 3D Cinema
Kaynak
İnönü Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi
WoS Q Değeri
Scopus Q Değeri
Cilt
1
Sayı
2
