CHP'nin 2010 sonrası politikaları ve sonuçları: Kemal Kılıçdaroğlu dönemi
Küçük Resim Yok
Tarih
2018
Yazarlar
Dergi Başlığı
Dergi ISSN
Cilt Başlığı
Yayıncı
İstanbul Ticaret Üniversitesi
Erişim Hakkı
info:eu-repo/semantics/closedAccess
Özet
Bu çalışma, CHP'nin 2010 yılı sonrasında Kemal Kılıçdaroğlu'nun liderliğinde değişim beklentisiyle başladığı son sekiz yıllık sürecinde uyguladığı politika ve stratejiler ile bunların temel sonuçlarını incelemektedir. Çalışma, mevcut döneme objektif bir açıdan yaklaşabilmek ve seçmen algısında CHP'nin yerini daha net bir şekilde tespit edebilmek amacıyla tarihsel bir perspektifi benimsemiş ve CHP'nin tarihsel gelişimini liderlerle ilişkili olarak bölümlere ayırarak inceleme yolunu seçmiştir. Bu doğrultuda çalışmanın ilk bölümü CHP'nin kuruluşundan (1938), İsmet İnönü'nün liderlikten ayrılışına (1972) kadar geçen dönem; Bülent Ecevit dönemi (1972-1980) ve Deniz Baykal (1992-2010) dönemi olarak üç ana başlık altında incelenmektedir. Özellikle son dönem, Kılıçdaroğlu'nun bir lider olarak ortaya çıkmasına ve partideki yenilik taleplerinin güçlenmesine yol açtığı için ayrıntılarıyla incelenmiştir. Bu süreçte dikkat çeken unsur, Kılıçdaroğlu'nun görece geldiği dönemde Türkiye siyasetinde CHP'nin etkinliğini önemli ölçüde yitirmiş olduğudur. Çalışmada Kılıçdaroğlu döneminde uygulanan politikalar beş başlık altonda incelenmektedir. Bunlar sırasıyla, parti içi ideolojik yapı, partinin iletişim perspektifi, iktidar ve diğer muhalefet partileri ile etkileşim, seçmen etkileşimi ve 2012 yılından itibaren değişen yerel ve küresel iklim karşısındaki genel duruşudur. Çalışmanın sonuçları, CHP'nin içsel çevresini oluşturan parti teşkilatı ve ideolojik yönelimler açısından şeffaflık, parti içi demokrasi, iletişim pratikleri ve söylem bütünlüğü yönleriyle çözülememiş sorunlar yaşadığını göstermektedir. Partinin dışsal çevresiyle iletişiminde, seçim dönemlerine odaklı bir iletişim perspektifi, iktidar ve diğer partilerle zayıflayan etkileşim, sertleşen söylemlerin ve kalıpların dışına çıkmakta zorlanma ve siyasi açıdan kritik dönemlerde muhalefet görevini tam anlamıyla yerine getirememe gibi eksiklikler tespit edilmiştir. Çalışmanın CHP'ye yönelik önerileri iç ve dış çevreyi belirleyici etkiye sahip yukarıda ifade edilen alanlarda sistematik politika iyileştirmelerinin planlanarak uygulanması yönünde olmuştur. Anahtar Kelimeler: CHP, Kemal Kılıçdaroğlu, Siyasi iletişim
Bu çalışma, CHP'nin 2010 yılı sonrasında Kemal Kılıçdaroğlu'nun liderliğinde değişim beklentisiyle başladığı son sekiz yıllık sürecinde uyguladığı politika ve stratejiler ile bunların temel sonuçlarını incelemektedir. Çalışma, mevcut döneme objektif bir açıdan yaklaşabilmek ve seçmen algısında CHP'nin yerini daha net bir şekilde tespit edebilmek amacıyla tarihsel bir perspektifi benimsemiş ve CHP'nin tarihsel gelişimini liderlerle ilişkili olarak bölümlere ayırarak inceleme yolunu seçmiştir. Bu doğrultuda çalışmanın ilk bölümü CHP'nin kuruluşundan (1938), İsmet İnönü'nün liderlikten ayrılışına (1972) kadar geçen dönem; Bülent Ecevit dönemi (1972-1980) ve Deniz Baykal (1992-2010) dönemi olarak üç ana başlık altında incelenmektedir. Özellikle son dönem, Kılıçdaroğlu'nun bir lider olarak ortaya çıkmasına ve partideki yenilik taleplerinin güçlenmesine yol açtığı için ayrıntılarıyla incelenmiştir. Bu süreçte dikkat çeken unsur, Kılıçdaroğlu'nun görece geldiği dönemde Türkiye siyasetinde CHP'nin etkinliğini önemli ölçüde yitirmiş olduğudur. Çalışmada Kılıçdaroğlu döneminde uygulanan politikalar beş başlık altonda incelenmektedir. Bunlar sırasıyla, parti içi ideolojik yapı, partinin iletişim perspektifi, iktidar ve diğer muhalefet partileri ile etkileşim, seçmen etkileşimi ve 2012 yılından itibaren değişen yerel ve küresel iklim karşısındaki genel duruşudur. Çalışmanın sonuçları, CHP'nin içsel çevresini oluşturan parti teşkilatı ve ideolojik yönelimler açısından şeffaflık, parti içi demokrasi, iletişim pratikleri ve söylem bütünlüğü yönleriyle çözülememiş sorunlar yaşadığını göstermektedir. Partinin dışsal çevresiyle iletişiminde, seçim dönemlerine odaklı bir iletişim perspektifi, iktidar ve diğer partilerle zayıflayan etkileşim, sertleşen söylemlerin ve kalıpların dışına çıkmakta zorlanma ve siyasi açıdan kritik dönemlerde muhalefet görevini tam anlamıyla yerine getirememe gibi eksiklikler tespit edilmiştir. Çalışmanın CHP'ye yönelik önerileri iç ve dış çevreyi belirleyici etkiye sahip yukarıda ifade edilen alanlarda sistematik politika iyileştirmelerinin planlanarak uygulanması yönünde olmuştur. Anahtar Kelimeler: CHP, Kemal Kılıçdaroğlu, Siyasi iletişim
Bu çalışma, CHP'nin 2010 yılı sonrasında Kemal Kılıçdaroğlu'nun liderliğinde değişim beklentisiyle başladığı son sekiz yıllık sürecinde uyguladığı politika ve stratejiler ile bunların temel sonuçlarını incelemektedir. Çalışma, mevcut döneme objektif bir açıdan yaklaşabilmek ve seçmen algısında CHP'nin yerini daha net bir şekilde tespit edebilmek amacıyla tarihsel bir perspektifi benimsemiş ve CHP'nin tarihsel gelişimini liderlerle ilişkili olarak bölümlere ayırarak inceleme yolunu seçmiştir. Bu doğrultuda çalışmanın ilk bölümü CHP'nin kuruluşundan (1938), İsmet İnönü'nün liderlikten ayrılışına (1972) kadar geçen dönem; Bülent Ecevit dönemi (1972-1980) ve Deniz Baykal (1992-2010) dönemi olarak üç ana başlık altında incelenmektedir. Özellikle son dönem, Kılıçdaroğlu'nun bir lider olarak ortaya çıkmasına ve partideki yenilik taleplerinin güçlenmesine yol açtığı için ayrıntılarıyla incelenmiştir. Bu süreçte dikkat çeken unsur, Kılıçdaroğlu'nun görece geldiği dönemde Türkiye siyasetinde CHP'nin etkinliğini önemli ölçüde yitirmiş olduğudur. Çalışmada Kılıçdaroğlu döneminde uygulanan politikalar beş başlık altonda incelenmektedir. Bunlar sırasıyla, parti içi ideolojik yapı, partinin iletişim perspektifi, iktidar ve diğer muhalefet partileri ile etkileşim, seçmen etkileşimi ve 2012 yılından itibaren değişen yerel ve küresel iklim karşısındaki genel duruşudur. Çalışmanın sonuçları, CHP'nin içsel çevresini oluşturan parti teşkilatı ve ideolojik yönelimler açısından şeffaflık, parti içi demokrasi, iletişim pratikleri ve söylem bütünlüğü yönleriyle çözülememiş sorunlar yaşadığını göstermektedir. Partinin dışsal çevresiyle iletişiminde, seçim dönemlerine odaklı bir iletişim perspektifi, iktidar ve diğer partilerle zayıflayan etkileşim, sertleşen söylemlerin ve kalıpların dışına çıkmakta zorlanma ve siyasi açıdan kritik dönemlerde muhalefet görevini tam anlamıyla yerine getirememe gibi eksiklikler tespit edilmiştir. Çalışmanın CHP'ye yönelik önerileri iç ve dış çevreyi belirleyici etkiye sahip yukarıda ifade edilen alanlarda sistematik politika iyileştirmelerinin planlanarak uygulanması yönünde olmuştur. Anahtar Kelimeler: CHP, Kemal Kılıçdaroğlu, Siyasi iletişim
Açıklama
Bu tezin, veri tabanı üzerinden yayınlanma izni bulunmamaktadır.Yayınlanma izni olmayan tezlerin basılı kopyalarına üniversite kütüphaneniz aracılığı ile (TÜBESS üzerinden) erişebilirsiniz.
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı, Uluslararası İlişkiler Bilim Dalı
Sosyal Bilimler Enstitüsü, Uluslararası İlişkiler Ana Bilim Dalı, Uluslararası İlişkiler Bilim Dalı
Anahtar Kelimeler
Siyasal Bilimler, Political Science
