Yazar "Oral, Esat Timuçin" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 8 / 8
  • Küçük Resim
    Öğe
    Aleksitimi ve patolojik kumar: Duygu düzenleme güçlüğünün aracı rolü
    (Türkiye Sinir ve Ruh Sağlığı Derneği, 2017) Elmas, Hazal Gökçe; Cesur, Gizem; Oral, Esat Timuçin
    Amaç: Bu çalışmanın amacı aleksitimi ve duygu düzenlemede yaşanan güçlüklerin kumar oynama bozukluğunu ne ölçüde yordadığının belirlenmesi ve aleksitimi düzeyi ile patolojik kumar oynama arasındaki ilişkide duygu düzenleme güçlüğünün aracı rolünün araştırılmasıdır. Yöntem: Çalışmanın örneklemini yaş ortalaması 33.30 (ss:11.62) olan toplam 246 erkek oluşturmaktadır. Veri toplama amacıyla demografik bilgi formu yanı sıra, South Oaks Kumar Tarama Testi (SOKTT), Toronto Aleksitimi Ölçeği (TAS-20) ve Duygu Düzenleme Güçlüğü Ölçeği (DDGÖ) kullanılmıştır. Bulgular: Kumar oynama şiddetini yordayan değişkenleri belirlemek amacıyla yürütülen regresyon analizi sonucunda, SOKTT toplam puanını, kumar için harcanan para miktarı, TAS-20 toplam puanı ve DDGÖ toplam puanı istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yordamaktadır. Duygu düzenleme güçlüğünün aleksitimi ile patolojik kumar oynama arasında kısmi aracı rolü olduğu da bulunmuştur. Sonuç: Aleksitimik bireylerin bağımlılık davranışına duygu düzenleme güçlüğü aracılığıyla yöneldiği düşünülmektedir. Aleksitimi düzeyine ek olarak duygu düzenleme süreçlerinde yaşanan güçlüğün patolojik kumar oynama davranışına yol açmada önemli görülmektedir. Bu bağlamda mevcut çalışmanın aleksitimi, duygu düzenleme ve patolojik kumar oynama davranışını birlikte ele alarak, bağımlılık ile ilgili literatüre katkı sunduğu düşünülmektedir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Attachment styles and psychological symptoms of women continue to live in the house they were subjected to violence and women living in shelter houses after the violence
    (Kare Publ, 2013) Gezen, Mine; Oral, Esat Timuçin
    Objective: Surveys in Turkey revealed that one third of women were exposed to physical violence by their partners and 25% of them lost their lives. The rate of murdered women in the last seven years has increased more than 1400 times. These findings display the importance of the problem. This research has been planned to put forward the attachment styles and identify the psychological symptom levels of women who were subject to violence and living at shelters, and women who were living with their spouses. Methods: The sample of this study consists of 40 women who were subject to physical violence and continue to live with their spouses in the service area of Istanbul Metropolitan Municipality Counseling Centers, and 40 women who were subject to physical violence and living in three women's shelters in Istanbul. Symptom Check List (SCL-90), Relationship Scales Questionnaire and socio-demographic form were used for research. Results: The comparison between these two groups were examined. Levels of symptoms related with somatization, obsessive-compulsive features, interpersonal sensitivity, depression, anxiety, anger-hostility, phobic anxiety, paranoid ideation, psychoticism, sleep and eating disorders, feelings of guilt were found high in both groups. The relationship between secured attachment styles and obsessive-compulsive features, interpersonal sensitivity, depression, anxiety, anger-hostility, phobic anxiety, paranoid ideation, psychotic and general symptom profiles showed statistically significant negative correlation. Conclusion: According to attachment styles, there were no significant statistical differences between women exposed to violence and living at women's shelters and women who are exposed to violence but still living with their husbands; but the secure attachment style is higher in whom left their home at least once after the violence, comparing to women who never left the house. Besides, psychological symptoms were lower in women who were exposed to violence and had a secure attachment. Therefore, secure attachment style is a component for women to handle husband violence.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Electrocardiography changes in bipolar patients during long-term lithium monotherapy
    (Elsevier Science Inc, 2014) Altınbaş, Kürşat; Gülöksüz, Sinan ; Çağlar, İlker Murat; Turhan Çağlar, Fatma Nihan ; Kurt, Erhan; Oral, Esat Timuçin
    Objective: Cardiovascular side effects of lithium have been reported to occur mainly at higher-than-therapeutic serum levels. We aimed to investigate the impact of the long-term lithium use on electrocardiogram (ECG) parameters in association with the serum levels in patients with bipolar disorder (BD) and in healthy controls (HCs) serving as the reference group. Methods: The study sample consisted of 53 euthymic BD type I patients on lithium monotherapy at therapeutic serum levels (M=0.76, S.D.=0.14, range=0.41-1.09 mmol/l) for at least 12 months and 45 HCs. A 12-lead surface ECG was obtained from all participants at resting state for at least half an hour for 5-min recording. Heart-rate, Pmax, Pmin, QRS interval, QT dispersion, QT dispersion ratio (QTdR) and Tpeak-to-end interval (TpTe) were measured. Results: Regression analyses revealed that QTdR (B=14.17, P=.001), TpTe (B=18.38, P<.001), Pmax (B=17.84, P<.001) and Pmin (B=25.10, P<.001) were increased in BD patients who were on chronic lithium treatment than in HCs after controlling for age, sex and strict Bonferroni correction for multiple testing. There were no associations between serum lithium levels and ECG parameters. Conclusion: Our findings suggest that the use of lithium is associated with both atrial and ventricular electrical instability, even when lithium levels are in the therapeutic range. (C) 2014 Elsevier Inc. All rights reserved.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    If Kraepelin was still alive would dichotomy still survive?
    (Kare Publishing, 2011) Alt?nbaş, Kürşat; Tunç, Serhat; Yazar, Menekşe S?la; Özçetinkaya, Serap; Gülöksüz, Sinan; Oral, Esat Timuçin
    Emil Kraepelin's dichotomy, which has been providing a basis for psychiatric classification, has been valid for many years. However, dimensional approaches based on the recent evidences from genetic, biological and clinical researches are in agreement, putting forth the need of this dichotomous view's revision for consideration. In particular, failure of describing many of the psychiatric cases in nature with descriptive paradigm used for psychiatric classification in clinical practice hinders clinicians' effort for developing a common language and leads to the questioning of psychiatric diagnoses' stability. In fact, it has been stated that the descriptive validity was low in the patient group with both psychotic and affective symptoms. It has also been informed that bipolar disorder and schizophrenia were presented with common symptom clusters in the studies evaluating the patterns of clinical symptom clustering with factor analysis. Moreover, some of the candidate genes developing susceptibility for each disorder have been shown to be common in the recent genetic studies, suggesting there is an overlap between these disorders. It appears that dimensional approach suggested by geneticists is consistent with the data from clinical researches. In the light of these clinical and genetic evidences, famous German scientist Emil Kraepelin's ground-breaking dichotomous approach in psychiatry should be revised after a century. Who knows if Kraepelin was still alive, maybe he would change his dichotomous view after a while.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Kraepelin bugün yaşasaydı dikotomi varlığını sürdürüyor olur muydu?
    (2011) Altınbaş, Kürşat; Tunç, Serhat; Yazar, Menekşe Sıla; Özçetinkaya, Serap; Gülöksüz, Sinan; Oral, Esat Timuçin
    Emil Kraepelin’in psikiyatrik sınıflandırma sistemlerinin temelini oluşturan dikotomisi, uzun yıllardır geçerliliğinisürdürmektedir. Öte yandan, genetik, biyolojik ve klinik araştırmalardan elde edilen güncel kanıtlara dayanarakönerilen boyutsal modellemelerin benzerlik göstermesi bu dikotomik görüşün gözden geçirilme gerekliliğiniortaya koymaktadır. Özellikle klinik pratikte, psikiyatrik tanı sistemlerinde kullanılan tanımlayıcı (descriptive)paradigma ile doğada görülen azımsanmayacak sayıdaki psikiyatrik olgunun yeterince iyi tanımlanamaması,klinisyenlerin ortak dil geliştirme gayretlerini engellemekte ve psikiyatrik tanıların stabilitesinin sorgulanmasınaneden olmaktadır. Nitekim, psikotik ve duygudurum belirtilerinin bir arada görüldüğü hasta grubunda tanısalgeçerliliğin oldukça düşük olduğu bildirilmektedir. Bununla birlikte, klinik belirtilerin kümelenme şekillerinifaktör analizi ile değerlendiren çalışmalarda, bipolar bozukluk ve şizofreninin belirli oranlarda ortak belirtikümelerini gösterdiği bildirilmektedir. Ayrıca güncel genetik araştırmalarda her iki hastalığa özgü yatkınlıkoluşturan aday genler olduğu gösterilmekle birlikte, bazı ortak aday genlerin paylaşıldığı ve bir çakışmanın(overlap) olduğu öne sürülmektedir. Genetikçilerin önerdiği boyutsal yaklaşım, klinik araştırmalardan eldeedilen bilgilerle uyumlu gözükmektedir. Tüm bu klinik ve genetik kanıtlar ışığında, ünlü Alman bilim adamı EmilKraepelin’in psikiyatride çığır açan dikotomik yaklaşımının bir asır sonra gözden geçirilmesi gerekmektedir. Kimbilir Kraepelin günümüzde yaşasaydı, belki de kendi modelini bir süre sonra değiştirecekti.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Mobbing davranışı ve kişilik özellikleriyle ilişkisi
    (İstanbul Ticaret Üniversitesi, 2012) Baş, Nesrin; Oral, Esat Timuçin
    Giriş: Mobbing karşısında gösterilen tutumlar ve tepkiler çalışanın kişilik özellikleri, yetiştiği kültür, eğitim seviyesi vb unsurlara bağlı olarak farklılaşabilmektedir. Bu çalışmanın amacı, çalışanların kişilik özellikleri ile mobbinge maruz kalma arasında ilişki olup olmadığını incelemek ve mobbinge maruz kalanların tutumları ile kişilik özellikleri arasında nasıl bir bağlantı olduğunun araştırılmasıdır. Yöntem: Araştırma, İstanbul ilinde bulunan üç yerli ve üç yurtdışı kökenli ilaç firmasının merkez ve saha çalışanları üzerinde yapılmış ve Cloninger Mizaç ve Karakter Envanteri, mobbing ile bir tutum anketi yanısıra demografik özellikleri belirleyecek anket uygulanmıştır. Örneklem seçimi, gelişigüzel ve kartopu yöntemleri ile yapılmış ve 100 katılımcı üzerinde uygulanan anketler istatistikî analizle değerlendirilmiştir. Bulgular: Mobbing görülme oranı %44 bulunmuştur. Büyük yaş grubunun psikolojik taciz ölçeği puanları 30 yaş altı çalışanlara göre daha yüksek, evli olanların bekarlara göre daha daha düşüktür. Yerli firmalarda çalışanlarının anlamlı derecede daha fazla mobbing davranışlarına maruz kaldıkları gösterilmiştir. Mobbing davranışlarına karşı gösterilen tutumlar ile kişilik boyutları arasındaki ilişki incelendiğinde; “Yenilik Arayışı” alt boyutu ile “Kaçma” tutumları arasında %26,8 düzeyinde pozitif yönde, “Pasif Başa Çıkma” tutumları arasında %34,7 düzeyinde negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. “Zarardan kaçınma” alt boyutu ile “Karşı Savaşma” alt boyutu arasında %38,0 düzeyinde negatif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. “Ödül Bağımlılığı” alt boyutu ile “Kaçma” tutumları arasında %25,0 düzeyinde negatif yönde , “Karşı Savaşma” tutumları arasında ise %23,2 düzeyinde pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Kendi Kendini İdare Etme alt boyutu ile Karşı Savaşma tutumları arasında %22,8 düzeyinde pozitif yönde anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Sonuçlar: Mizaç ve Karakter özellikleri ile mobbing davranışlarına maruz kalma ve mobbinge karşı gösterilen tutumlar arasında bir ilişki olduğu gösterilmiştir.
  • Küçük Resim
    Öğe
    Relationship between childhood adversities, emotion dysregulation and cognitive processes in bipolar disorder and recurrent depressive disorder
    (Türkiye Sinir ve Ruh Sağlığı Derneği, 2021) Oymak Yenilmez, Dicle; Atagün, Murat İlhan; Keleş Altun, İlkay; Tunç, Serhat; Uzgel, Mine; Altınbaş, Kürşat; Cesur, Gizem; Oral, Esat Timuçin
    Objective: Cognitive development is susceptible to environmental distress, leading to cognitive distortions. Cognitive distortions may affect clinical course of psychiatric disorders. We aimed to assess whether childhood maltreatment and emotion dysregulation impair automatic thoughts (ATs) and meta-cognitions (MCs) in Bipolar Disorder (BD) and Major Depressive Disorder - Recurrent (MDB-RE) in this study. Method: 85 patients with BD, 81 MDD-RE in remission and 86 healthy participants were enrolled. Automatic Thoughts Scale (ATS), Metacognition Questionnaire (MCQ-30), Childhood Trauma Questionnaire (CTQ-28), Difficulties in Emotion Regulation Strategies Scale (DERS) were the measures used. Results: ATs were determined by CTQ physical abuse (beta=0.34, p<0.01), DERS goals (beta=-0.37, p<0.01), impulse (beta=0.53, p<0.01) and non-accept (beta=0.23, p<0.05) subscales in BD (F=21.08, p<0.01) and CTQ emotional neglect (beta=0.22, p<0.05), DERS strategies (beta=0.39, p<0.05) in MDD-RE (F=9.97, p<0.05). MCs were predicted by sexual abuse (beta=0.46, p<0.01) in BD (F=4.88, p<0.01), and emotional abuse (B=-0.30, p<0.05) in MDD-RE (F=7.02, p<0.01). Conclusion: These results suggest that emotion dysregulation and childhood adversities are associated with cognitive processes such as MCs and ATs in MDD-RE and BD. Cognitive processes can cause various clinical manifestations and emotion dysregulation and childhood traumas should be considered as psychopathological components that can affect the course of mood disorders via various components. Further follow-up studies and larger samples are needed to better understand the effects of these components.
  • Küçük Resim Yok
    Öğe
    State of the art psychopharmacological treatment options in seasonal affective disorder
    (Medicinska Naklada Zagreb, 2016) Yıldız, Mesut; Batmaz, Sedat; Songur, Emrah; Oral, Esat Timuçin
    Seasonal affective disorder (SAD) is defined as a subtype of mood disorders in DSM 5, and it is characterized by a seasonal onset. SAD is proposed to be related to the seasonal changes in naturally occurring light, and the use of bright light therapy for depressive symptoms has been shown to reduce them in placebo controlled trials. Cognitive behavioral therapy has also been demonstrated to be effective in SAD. This review article aims to focus on the psychopharmacological treatment options for SAD. According to clinical trial results, first line treatment options seem to be sertraline and fluoxetine, and are well tolerated by the patients. There is some evidence that other antidepressants (e.g. bupropion) might be effective as well. Although clinical trials have shown that some of these antidepressants may be of benefit, a recent review has concluded that there is not enough evidence to support the use of any of these agents for the treatment of SAD yet. Moreover, more studies are still needed to evaluate the effectiveness of other treatment options, e.g., propranolol, melatonin, hypericum, etc. In addition to the above proposed treatments, patients with seasonal depressive symptoms should thoroughly be evaluated for any cues of bipolarity, and their treatment should be planned accordingly.