Yılmaz, Ayfer Genç2024-10-122024-10-122018Yılmaz, A. G. (2018). Polisin Özerkliği: Polis ve Siyaset İlişkisini Yeniden İncelemek. Marmara Üniversitesi Siyasal Bilimler Dergisi, 6(1), 169-185.2147-6934https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/291185https://hdl.handle.net/11467/9120Dünya genelinde modern devlet oluşum süreçleriyle eş zamanlı biçimde ulusal polis teşkilatlarınınkurulmasıyla birlikte polislik de siyasal alana hızla dahil olmuştur. Bu durum polis ve siyaset arasındaki ilişkiyidaha fazla görünür hale getirmiştir. Ancak siyaset ve polis arasındaki ilişki Türkiye’de polis çalışmalarıylailgilenen sosyal bilimciler tarafından yok denecek kadar az sayıda incelemenin konusu edilmiştir. Elinizdekiçalışma işte bu teorik boşluğu doldurmak amacıyla polis-siyaset ilişkisine dair ana yaklaşımları ele almaktave eleştirel bir süzgeçten geçirmektedir. Bu doğrultuda, makale kapsamında polis ve siyaset arasındakiilişkinin nasıl çalışılması gerektiğine dair bir analitik temel ortaya konulmak istenmektedir.Polis-siyaset arasındaki ilişkiyi incelemeye yönelik başlıca yaklaşımlardaki farklılıklar her şeydenönce bu yaklaşımların polisin nasıl tanımlandığına ilişkin farklı bakış açılarından kaynaklanmaktadır.İlk olarak, polisi bir kurum olarak ele alan yaklaşımlar ağırlıkla polis-siyasal iktidar ilişkisineodaklanmaktadır. Bu yaklaşıma göre polis siyasal iktidarın elinde bir araç olarak belirir ve siyasal iktidarıelinde bulunduran hükümetin doğrudan denetimi altında görev yapar. Dolayısıyla polis teşkilatı özerkdeğildir. İkinci olarak polisi polislik işlevine referansla tanımlayan yaklaşımlar polisliğin siyasete etkietme biçimleri üzerinde durmaktadır. Buna göre polislik siyasal süreçler tarafından belirlendiği gibionları belirleme yetkisi ve becerisine de sahiptir. Burada, polisliğin siyasal süreçlere aktif müdahalesi önplandadır. Elinizdeki çalışma ise söz konusu teorik yaklaşımların mirasını ve katkısını reddetmemeklebirlikte polis-siyaset ilişkisine dair geliştirilecek bir teoriye polisin özerkliği meselesinin de mutlakadâhil edilmesi gerektiği görüşündedir. Buna göre polisin mikro ve makro düzeyde yararlandığı özerklikpolisin siyaset ile olan ilişkisini de büyük ölçüde belirlemektedir. Profesyonel merkezi örgütlenmelerolarak kendi kimlik ve haklarını savunmaya muktedir kurumlar olarak karşımıza çıkan polis teşkilatlarıkurumsal ve polis memurları da bireysel özerklikten yararlanırlar. Ancak bu özerkliğin sınırlarıvardır. Göreli özerklik kavramı da tam da bu noktada polis araştırmalarına dahil edilmelidir. Polisinözerkliğinin göreli karakteri ise polis-siyaset ilişkisine dair genel-geçer teorilerin uygulanması yerinetarihsel ve toplumsal bağlama yerleşecek dinamik ilişkiselliklerin olgusal düzeyde gözlemlenmesiihtiyacını ortaya çıkarmaktadır.It has been with the creation of national police forces all around the world that policing has raced into the political realm. At the same time the relationship between politics and the police has become apparent. However, the relationship between politics and the police has rarely been studied by political scientists interested in Turkish police studies. This work aims to fill this theoretical gap by analyzing the principal approaches to the relationship between politics and the police. In this respect, it aims to establish an analytical basis on how the relationship between politics and the police organization should be studied. The differences between these main approaches are due to the different definitions attributed to the concept of “police” by these same approaches. Approaches which define police as an institution mainly focus on the relationship between the police and political authority. According to these approaches, the police appear mainly as an instrument in the hands of political authority and act under the direct control of the government in power. So, the police organization does not achieve autonomy. Approaches which define police over policing and mainly as a function, in their turn, mostly focus on the influences of the activity of policing on political processes. Here policing has the ability to determine political processes. After the evaluation of these main approaches this study, in its turn, aims to integrate the concept of “police autonomy” in the analysis. For sure, police organizations remain related to the political power because they execute their function under the authority of governments. However, they also achieve some degree of institutional and personal autonomy since they construct their own identity and defend their own interests as a centralized and professional organization. However, this autonomy has its own limits. At this point, the concept of “relative autonomy” integrates into police research. The relative character of the police autonomy necessitates that empirical analysis based on socio-political contexts should be established for the observation of the relationship between politics and police.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessPolisPolislikSiyasetÖzerklikMeşruiyetPolicePolicingPoliticsAutonomyLegitimacyArticle61169185291185