Zeytinoğlu, Emin2014-11-192014-11-1920141305-7820https://hdl.handle.net/11467/902Sosyal devlet ilkesi gereği, pozitif ayrımcılık uygulanan gruplardan birisi de işçi grubudur. İşçinin işveren karşısında korunması olgusu özellikle ekonomik anlamda kendini göstermektedir. Bu korunma durumunu Yargıtay’ımız, ücret-bahşiş ilişkisiyle de uygulamaya yansıtmış ve ücret kavramını genişleterek bahşiş kavramını ücrete dâhil etme yoluna gitmiştir. Kanunda tanımı ve uygulaması yer almayan bu husus, mevzuattaki boşluğu doldurmak amacıyla, içtihatlarda yer bulmuştur. Böylece yasal dayanak olmaksızın, devletin üstlenmesi gereken sorumluluk, işçiyi korumak adına, işverene yükletilmiştir. Bu incelemede, bahşiş kavramının 4857 Sayılı İş Kanunu açısından durumu, Yargıtay’ın kabulü ve dayanağı değerlendirilmiştir.According to the principle of the Social State, employees are practiced as one of the positive discrimination groups. Most of the important thing is that employees are protected against employers in the economic sense. This situation is practiced with fee-tip relationship by the supreme court. They enlarged the description of fee, by this way, put tip into it. Although this isn’t written in the Labour Law, it is used in the Supreme Court Practice. Thus, without legal basis, the state gives the responsibility which should be taken by itself to the employers, in order to protect employees. In this research, the concept of tip in terms of Labor Law 4857 is researched and Supreme Court’s acceptance and justification is considered.trinfo:eu-repo/semantics/openAccessÜcretBahşişSorumlulukPozitif AyrımcılıkFeeTipResponsibilityPositive DiscriminationArticle13151326